Деновиве, комесарот за проширување на ЕУ, Оли Рен, изјави дека „нема повеќе брзи возови за ЕУ“. Тоа се однесува и на нас, претпоставувам.
Старите курви, европејците, повторно ја покажуваат својата ксенофобија и себичност. Откако си го проширија пазарот за продажба на своите стоки со земјите од бившата Источна Европа, ние остануваме barbarias ante portas, бидејќи сме мали и неважни.
Што значи тоа за нас?
Прво, да си останеме на патот на реформите кои си ги започнавме, бидејќи тоа - очигледно - е и единствениот можен пат.
Второ, да не паѓаме толку на нос пред функционерите на ЕУ, затоа што и онака не нè сметаат за вредни. Зошто пак ние би требало да ги сметаме нив за вредни?
Трето, под итно да се прошират врските со останатите не-ЕУ земји во Европа, почнувајќи од Русија, бившите кавкаски СССР републики (разните „стани“: Казахстан, Киргистан ...) и секако, Србија и Црна Гора. Нема среќа во вечно чекање на возот кој не води никаде. Пругата, едноставно, нема да биде изградена.
Кој ги е...
No comments:
Post a Comment