Истражувачкото новинарство во Македонија е на толку ниско ниво, што всушност и не постои.
Иако има квази-обиди по телевизиите (А1: Код и Ефтов на Канал5) да
направат нешто, капацитетот на новинарите е многу низок, па испаѓа
повеќе дезинформација и озборување отколку вистинско навлегување во
суштината на работите.
На пример, сигурен начин да ви се објави некакво соопштение, е до
медиумите да доставите готов текст, во облик како што би го напишале
тие самите, бидејќи не сакаат да се измачат да го напишат. Во
електронска форма, се разбира, за да направат copy/paste. Соопштението
ќе ви биде објавено без никаков критички осврт или барем проста
проверка дали е вистинито.
Многу бука се крена околу наградата на Светска банка за Македонија (мислев дека награди се врачуваат до трето место, но ете) или првото место на Битола за бизнис-клима во Југоисточна Европа (каква бизнис-клима, богати).
Овие квази-награди кои ги добива државава не вредат ни колку хартијата
на која се испечатени. Постојат нивни пандани и за компаниите: Јас
добивам две до три понуди годишно да ми врачат некаква награда дека сме
успешна компанија, а името ми го извлекле од телефонски именик. Се
разбира, треба да ги подмирам трошоците, ситница - 5000 евра (толку
беше последното). После, ќе направам соопштение, ќе ми го објават и ќе
ја ставам статуетката во витрина.
Така тоа функционира.
No comments:
Post a Comment